رعتي حماسه خواندم، يک غزل خطر سرودم
باز با زبان آتش، داغ شعله‌ور سرودم

     از جنون تيغ خوردم، زخم‌هاي ناگهان را
     هر چه بيشتر شکستم، عاشقانه‌تر سرودم

     

         در شبي به گل نشسته، تشنه‌ي سپيده بودم
         با گلوي روشن خود، جرعه‌اي سحر سرودم

     

              سهم من نشد پريدن، من ولي پريده ماندم
              نقش آسمان کشيدم، بوي بال و پر سرودم

                  يک پرنده پر کشيد و بغض غربتم ترک خورد
                  با زبان اشک و حسرت داغ تازه‌تر سرودم

                              جمع ماندن است و رفتن، پاره‌ي دلم خدايا
                              ماندم و به شوق رفتن، يک غزل سفر سرودم